4

BEĞENDİM

ABONE OL

News

1

Tanıdıkça değeri eksilir mi insanların?
Diye bir soru okudum bugün kitabımda. Çok düşündüm bunun üzerine, çok gece gökyüzünü seyrettim lakin bunca senedir öğrenememiş miydim?
Eksiliyormuş sevgili dostum, tanıdıkça insanların değeri eksiliyormuş. Onlarla vakit geçirdikçe, kötü günlerinde yanında olmaya çalıştıkça, onlar için her şeyini feda ettikçe nankörlük yapıyormuş insanlar.

Kime sorsam aynı şey, aynı söz ve aynı diyalog. Hakikatinde biz de insanız sevgili dostum, yanlışlar da yaparız elbette lakin mühim olan bunları düzeltmeye çalışmaktır. Ancak söz ettiğim şey bu değil elbette. Birkaç insan tanıdım dünümle bugünüm arasında tanıyabileceğim kadar aslında. Önceliğim yaptım sevdiğim saydığım insanları, hep onları düşündüm kendimden önce. Kalbim sıcacık olurdu yaptığımız muhabbetlerle. Zaman geçti aradan yalnızca birkaç zaman sonra oturdum balkonun bir köşesine ve çok düşündüm o gece, Yaptıklarımla onların yaptığı şeyler eş değer mi diye ve değildi elbette. Düştüğümde öğrendim ki benimde kimsem yokmuş. aslında benim de. Tanıdıkça öğrendim sevgili dostum, değmezmiş hiç kimseye, daha çok vakit geçirdikçe öğrendim, soğuk bir kış günü ben deniz kıyısında otururken esen o poyraz gibi çarpmıştı adeta yüreğime. Kalbim buz kesti tanıdıkça. Ne söylenecek söz kalmış sonunda ne de yapılacak koyu muhabbet. Yalnızca tek bir söz vardı soranlara söylenecek “canları sağ olsun”. Benim lügatimde dost yolu bizimle yürür yoldaş olur, derdimizi dinler derman olur. Aksine artar tanıdıkça değeri, sorar insan kendine daha önce neredeydi?
İyi gelir yüreğine, buz kesen kalbini ısıtır sıcacık muhabbeti ile.
En yakın zamanda derdine derman olan biri ile karşılaşman temennisi ile sevgili dostum…